جمجمه ماهی‌خوار
این جمجمه اسپاینوسورِس است که بر اساس چندین نمونه مختلف ترسیم شده است. قسمت‌های آبی‌رنگ قسمت‌هایی هستند که تا کنون کشف شده‌اند. قسمت‌های کشف‌نشده از روی جمجمه بقیه اسپاینوسوریدها بازسازی شده‌اند. به کاکل روی پیشانی، نوک پوزه حفره‌حفره، سوراخ بینی کوچک در میانه پوزه و شکل کروکودیل‌مانند جمجمه دقت کنید. از میان سه سوراخ بزرگی که در قسمت عقبی جمجمه دیده می‌شوند، سوراخ میانی مربوط به چشم است، سوراخ عقبی محل عبور ماهیچه‌های جمع‌کننده آرواره و سوراخ جلویی یک سینوس جمجمه‌ای است.
نزار ابراهیم به همراه دیوید مارتیل مشغول بررسی سنگواره‌های اسپاینوسورِس هستند.
سر بازسازی شده اسپاینوسورِس
پاهای پهن اسپاینوسورس
تیره‌های پشتی اسپاینوسورِس
نزار ابراهیم و پال سرینو در کنار جمجمه اسپاینوسورِس
تکامل تدریجی تصور پژوهشگران از اسپاینوسورس
آن‌طور که تا مدت‌ها پس از استرومر تصور می‌شد
آن‌طور که اغلب پژوهشگران از آغاز سده ۲۱ تا چند هفته پیش تصور می‌کردند
تصویری از اسپاینوسورِس چهارپا که سال ۲۰۰۱ توسط نگارنده این مطلب طراحی شده بود
تصور کنونی ما از اسپاینوسورِس درحالی که به صورت چهارپا روی خشکی راه می‌رود
- اسکلت اسپاینوسورِس پیش از این بسیار ناقص بود و شکل قسمت‌های کشف‌نشده را از روی اسکلت اسپاینوسوریدهای دیگر تصور می‌کردیم، اما گاهی اوقات همین قسمت‌های کشف‌نشده حاوی اطلاعاتی مهم هستند که همه دانش ما را درباره این جانوران زیر و رو می‌کند.
اسلکت اسپاینوسورِس، آن‌طور که استرومر آن را تصور می‌کرد.
اسکلت اسپاینوسورِس، آن‌طور که بر اساس اطلاعات ناقص و مقایسه با اسپاینوسوریدهای دیگر تصور می‌کردیم.
اسپاینوسورِس در کنار عموزاده نزدیک و شکارچی‌های غول‌آسای دیگر. به ترتیب از چپ به راست: اسپاینوسورِس، کارکارودونتوسورِس، تیرانوسورِس و برایونیکس. برایونیکس عموزاده نزدیک اسپاینوسورِس بود.
اسپاینوسورِس با پاهای پرده‌دارش در آب شنا می‌کند. اره‌ماهی غول‌آسایی که آن زمان در آب‌های رودخانه‌های آفریقا زندگی می‌کرده، غذای موردعلاقه اسپاینوسورِس بوده است.
– دو اسپاینوسورِس در حال شناکردن، به دنبال ماهی‌های شش‌دار می‌گردند. محل زندگی این دایناسورها، جای خوبی برای شکار ماهی‌های رودخانه‌ای و دریازی بوده است. اسپاینوسورِس تنها دایناسور غیرپرنده‌ای کاملاً آب‌زی است که تا امروز شناخته شده است.
پوزه‌ای بر خوردن ماهی
شکل پوزه اسپاینوسورِس هرچند شبیه کروکودیل‌ها شده، اما آناتومی مشابه بقیه دایناسورهای گوشت‌خوار دارد. نوک باریک و گرد پوزه، حتی بهتر از کروکودیل‌ها به یافتن ماهی‌ها کمک می‌کند.
حس‌گرهای فشار آب که روی نوک پوزه اسپاینوسورِس قرار دارند، به اعصاب حسی داخل استخوان متصل می‌شوند و به مغز این جانور می‌رسند.
این حس ششم آبی، به کمک اسپاینوسورِس می‌آید تا حتی در آب‌های کدر و عمیق و گل‌آلود ماهی‌های موردعلاقه‌اش را صید کند.
: پاهای دایناسور ۱۷ متری در مقایسه با دو دانشجویی که کنارشان عکس یادگاری گرفته‌اند
مقایسه نسبت طول لگن با مهره‌ها در اسپاینوسورِس و یکی از خویشاوندان نزدیکش به نام ایکتیووینه‌تور (Ichthyovenator). در اسپاینوسورِس طول استخوان نشیمن‌گاهی (خط قرمز) نسبت به طول مهره پشتی (خط سبز) و طول استخوان تهی‌گاهی (خط آبی) کم‌شده است. این کاهش طول نشان می‌دهد لگن اسپاینوسورِس به رغم وزن ۲۰ تنی جانور، فشار زیادی را تحمل نمی‌کرده‌اند.
کارگری در حال جوش‌دادن پایه‌های اسکلت اسپاینوسورِس که به صورت سه‌بعدی و بر اساس نمونه‌های مختلف بازسازی و چاپ شده است.