شیء کشف شده هرچند آن‌قدرها مهم به نظر نمی‌رسد، اما نکته هیجان‌انگیز در کشف آن نه خود شئ بلکه سازنده آن یعنی Homo erectus، یکی از گونه‌های باستانی منقرض شده جنس انسان است. «این یک کشف دیدنی و هیجان‌انگیز است و قابلیت این را دارد که شیوه نگاه ما به گونه‌های دیگر جنس Homo یا انسان را عوض کند.» این را نیک بارتون باستان‌شناس دانشگاه آکسفورد که در این تحقیق نقشی نداشته، می‌گوید. این نخستین بار است که گزارشی درباره آثار کشف شده از یک نمونه منقرض شده، منتشر می‌شود. قبل از این اما هیچ اثر شبه‌هنری به Homo erectus نسبت داده نشده بود. صدف حکاکی شده مربوط به گونه‌ای از صدف آب‌های شیرین کم‌عمق است که در دهه ۱۸۹۰ توسط انسان‌شناس هلندی «هیوجین دوبیوس» در قسمت شرقی جاوه کشف شد. این مکان جایی است که دوبیوس نخستین فسیل‌های Homo erectus شامل استخوان‌های قدیمی و قسمت بالایی اسکلت سر را پیدا کرد. او همچنین تعداد زیادی از پوسته صدف‌های کشف شده در آن سایت را با خودش به خانه برد. این صدف‌ها در سال ۱۹۳۰ آزمایش شد و سپس در بسته‌هایی به موزه شهر لایدن هلند اهدا شدند.
کشف حکاکی‌ها
چهره هنرمند
چهره بازسازی شده هوموارکتوس، گونه منقرض شده‌ای که تصور می شود اثر هنری روی فسیل ها، کار این گونه بوده است
این حکاکی‌ها کشف نشده باقی می‌ماندند اگر «ژوزفین جوردنز» زیست‌شناس دانشگاه لایدن دوباره به سراغ آنها نمی‌رفت. او پروژه‌ای درباره هوموارکتوس داشت و برای کار به سراغ منابع دریایی کشف شده در جاوه رفت. او تنها صدف‌های آب شیرین را یافت که روی آنها سوراخ‌های کوچکی بود که توسط اشیای تیز ایجاد شده بودند. او فکر کرد که این خراش‌ها بر اثر شیء تیزی مثل دندان کوسه ایجاد شده که برای باز کردن صدف‌ها استفاده شده است. سپس او در عکس‌ها متوجه نقش‌های ظریف زیگزاگ شد: «این نقش‌ها تنها وقتی دیده می‌شوند که نور از زاویه خاصی به آنها بتابد.» این را جوردنز می‌گوید. بررسی‌های میکروسکوپی نشان داد که این خراش‌ها به صورت عمدی ایجاد شده‌بودند. الگوی این شیارها که هر کدام یک سانتیمتر طول دارند، نشانه سن و سال این خراش‌ها هستند. خطوط غیرمنقطع هستند و قطع‌شدگی بین آنها وجود ندارد و همین موضوع نشان می‌دهد کسی که آنها را کشیده، می‌دانسته، چه می‌کشد و توجه کافی به جزئیات داشته و نوعی تفکر انتزاعی در کارش دیده می‌شود. خطوط احتمالا وقتی روی صدف تازه کشیده شده بودند،شبیه خطوطی روی تخته سیاه به نظر می‌رسیدند. قطعات صدف برجا مانده تاریخ‌شان به حدود ۵۰۰ هزار سال قبل بازمی‌گردد، اما آیا واقعا این شیارها عمدی هستند؟ «ما همه احتمالات را مدنظر قرار خواهیم داد، اما به طور جدی معتقدیم که این شیارها از روی عمد و توسط یک ابزار تیز ایجاد شده‌اند.» این را جوردنز می‌گوید. او و تیم‌اش سعی کردند این شیارها را روی صدف‌های تازه و فسیل شده ایجاد کنند: «ما متوجه شدیم این کار واقعا سخت است با این حال این شیارها نشان می‌دهد تفکر انتزاعی مخصوص به انسان هوشمند امروزی نیست.» نتایج این تحقیق به صورت آنلاین در وب‌سایت Nature منتشر شده است.