خزندگان پرنده در دوران ژوراسیک و کرتاسه، خزندگان پرنده‌ای که در رده بزرگ پتروسورها طبقه‌بندی می‌شوند زندگی می‌کردند. اندازه آنها از یک پرستو تا یک هواپیما متغیر بود. آنها بزرگ‌ترین مهره‌دارانی بودند که قابلیت پرواز داشتند. ظهور پرواز در این خزندگان با آنچه تکامل پرواز در پرندگان مدرن امروزی محسوب می‌شود تفاوت اساسی داشت. این خزندگان پرنده هیچ نزدیکی‌ای با پرندگان مدرن امروزی نداشتند. پیش از این چنین تصور می‌شد که پتروسورها توانایی خوبی برای پرواز ندارند و بیشتر به سرخوردن روی هوا و باقی ماندن روی جریان‌های هوایی متکی هستند اما برپایه تحلیل ویژگی‌های اسکلت پتروسورها، معلوم شده است که تنها پتروسورهای بزرگ قابلیت یک پرواز مداوم و دینامیکی را نداشته‌اند. پتروسورها استخوان‌های توخالی و مغز بزرگ داشتند. تمام اینها برای بال‌زدن قدرتمندانه در هوا لازم است. بزرگ‌ترین پتروسور شناخته‌شده (کووتزال کوتلوس Quetzalcoatlus) دو نوک بالش حدود 11 تا 12 متر با هم فاصله داشت. این خزنده دارای یک دست چهارانگشتی بسیار طولانی بود که بال به آن وصل می‌شد. شکل سر پتروسورها بسیار متنوع بوده است.