خــون می‌چکد

نویسنده: احسان حاجیان

گلادیاتورهای رومی قهرمانان مردم فرودست روم بودند. مردم کوچه و بازار، آن‌ها را دوست داشتند، اما اشراف گاهی مسخره‌شان می‌کردند...

 گلادیاتورهای رومی قهرمانان مردم فرودست روم بودند. مردم کوچه و بازار، آن‌ها را دوست داشتند، اما اشراف گاهی مسخره‌شان می‌کردند. به مدت بیش از 650 سال، رومی‌ها، درگوشه و کنار امپراتوری، در استادیوم‌ها و میدان‌ها جمع می‌شدند تا به جان هم افتادن‌های خونین این جنگجویان مسلح و به‌خوبی آموزش‌دیده را تماشا کنند؛ نمایشی که هم ورزش بود، هم تئاتر و هم آدم‌کشی. با ما همراه باشید تا در مورد بدنام‌ترین تفریح رومی‌ها اطلاعات جالبی بخوانید.

 01گلادیاتورها همیشه برده نبودند
همه‌ی گلادیاتورها با غل و زنجیر به استادیوم برده نمی‌شدند. اگرچه، گلادیاتورهای اولیه، اسیران جنگی یا بردگان مجرم بودند، اما از قرن اول میلادی به بعد افراد آزادی که هیجان نبرد و سروصدای تماشاگران اغوایشان کرده بود نیز، به امید کسب افتخار و جایزه‌ی مالی وارد مدرسه‌های گلادیاتوری می‌شدند. اغلب این جنگجویان سربازان درمانده‌ای بودند که مهارت جنگیدن داشتند، اما بعضی از آن‌ها هم اشراف، شوالیه‌ها و حتی سناتورهایی بودند که مشتاق نشان دادن توانمندی‌های رزمی خود به همه بودند.

02 نبردهای گلادیاتوری در اصل بخشی از مراسم خاکسپاری بود
مبارزه‌های بین گلادیاتورها به عنوان آیینی که در مراسم خاکسپاری اشراف ثروتمند برگزار می‌شد، شروع شد. هنگامی که اشراف‌زادگان مهم می‌مردند، خانواده‌ی آن‌ها برای ستایش فضیلت‌هایی که آن شخص در زمان حیات خود داشت، بین بردگان یا زندانیان مبارزه برگزار می‌کردند. رومی‌های اولیه عقیده داشتند ریختن خون انسان به تطهیر روح انسان مرده کمک می‌کند...